msm.jur.pl
A Orkiestra Wciąż Gra!
...............
Więcej
Zasady rozliczania kosztów centralnego ogrzewania w spółdzielni powinny zmierzać do ograniczenia kosztów ogrzewania nieruchomości i skłaniać mieszkańców do oszczędności w tym zakresie. Z doświadczenia wiemy, że rozliczenie kosztów różnego rodzaju mediów w oparciu o wyniki pomiarów zamontowanych w tym celu urządzeń powoduje racjonalizację korzystania z tych mediów. Brak powiązania wysokości opłat z wielkością zużycia powoduje brak kontroli zużycia, a w efekcie ich zwiększenie. Dobór konkretnej metody przy uwzględnieniu współczynników wyrównawczych zużycia ciepła za ogrzewanie wynikających z położenia lokalu w bryle budynku i przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji budynku powinien stymulować energooszczędne zachowania oraz zapewniać ustalenie opłat za ciepło pobieranych od mieszkańców.
Ponieważ w naszej spółdzielni układ instalacji C.O. nie pozwala na zamontowanie indywidualnych ciepłomierzy do każdego mieszkania Walne Zgromadzenie podjęło uchwałę o zastosowaniu do indywidualnego rozliczenia poboru ciepła przez poszczególne mieszkania urządzeń wskaźnikowych tzw. podzielników kosztów ciepła montowanych na grzejnikach w mieszkaniach. Tą metodą można obliczyć zużycie ciepła dokładniej niż w oparciu o powierzchnię lub kubaturę lokali. Przedsiębiorstwo Energetyczne rozlicza za pobrane ciepło odbiorcę jakim jest spółdzielnia w oparciu o wskazanie układów pomiarowych zainstalowanych na przyłączach do grupowych węzłów cieplnych.
Odczyty układu pomiarowo-rozliczeniowego wskazują ilość ciepła pobranego na potrzeby ogrzania grupy budynków podłączonych do danego węzła cieplnego. W myśl art.45 a ust.8 Prawa energetycznego zarządca lub właściciel budynku zobowiązany jest do rozliczania kosztów zużytego ciepła na poszczególne lokale w oparciu o wskazania urządzeń zamontowanych na grzejnikach w poszczególnych mieszkaniach przy czym ciepło wykorzystane na ogrzanie części wspólnych rozliczane jest odpowiednio w proporcji do powierzchni zajmowanych lokali. Art.45 a ust.9 Prawa energetycznego zobowiązuje do rozliczania kosztów ciepła w sposób zapewniający energooszczędne zachowanie, zachowanie prawidłowych warunków eksploatacji budynku i lokali w zakresie temperatury i wentylacji oraz ustalenia opłat za ciepło z uwzględnieniem ilości ciepła dostarczonego do lokalu z pionów grzewczych lub przenikania między lokalami oraz z uwzględnieniem współczynników wyrównawczych zużycia ciepła za ogrzewanie wynikających z położenia lokalu w bryle budynku. Koszt ogrzewania jest sumą kosztów stałych niezależnych od zużycia energii (moc zamówiona i przesył wyrażony w MW) i kosztów zmiennych uzależnionych od zużycia ( energia na ogrzanie budynków wyrażona w GJ ).
Koszty stałe są rozliczane w stosunku do powierzchni zajmowanych lokali. Koszty zmienne wynikające z faktur dzielone są na koszty wspólne niezależne od wskazań podzielników mające odzwierciedlać koszty ogrzewania powierzchni przeznaczonych do użytku wspólnego, pozyskanie ciepła z pionów oraz koszty ogrzewania łazienek i koszty zależne od wskazań podzielników w poszczególnych mieszkaniach z uwzględnieniem współczynników wyrównawczych zużycia ciepła wynikających z położenia lokalu w bryle budynku. Ustawodawca nie narzuca konkretnej metody rozliczania kosztów ciepła. W art.. 45a ust. 8 pkt. 1 wskazuje jedynie dopuszczalne metody rozliczania zużycia ciepła. W art. 45a ust. 9 zobowiązuje zarządców lub właścicieli budynków do uregulowania tej kwestii w formie wewnętrznych regulaminów.
Mieszkańcy często podnoszą kwestię ilości wykorzystanych jednostek w różnych latach i porównują ją z kwotą nadpłaty lub niedopłaty w poszczególnych latach. Nie jest to proste porównanie ponieważ koszt jednostki jest w różnych latach różny. Analizując koszt zużytego ciepła w lokalu należy wziąć pod uwagę ile wyniósł koszt całkowity ciepła za cały okres grzewczy oraz ile jednostek zredukowanych zostało zużytych ogólnie. Na podstawie tych danych obliczana jest wartość 1 jednostki przyjęta w indywidualnych rozliczeniach.
Częstym pytaniem zadawanym przez mieszkańców jest: Dlaczego koszt ciepła jest tak duży podczas gdy zimy są łagodniejsze?
Wyjaśniamy tą kwestię faktem wydłużonego okresu grzewczego.
Dla przykładu: w 2018 r sezon grzewczy trwał 6 miesięcy i 14 dni a w 2019 r. - 7 miesięcy i 21 dni.
Ceny ciepła również ulegają zwiększeniu na podstawie taryf zatwierdzonych przez Urząd Regulacji Energetyki a wartość przedpłat za ciepło przez ostatnie lata pozostaje na tym samym poziomie.
Dopóki ogólna kwota nadwyżki przedpłat nad kosztami ciepła utrzymuje się na wysokim poziomie nie ma podstaw do podwyższenia indywidualnych opłat za ciepło dla mieszkańców. Dlatego różnica wpłacanych zaliczek miesięcznych i faktycznych kosztów zmniejsza się ( mniejsze kwoty do zwrotu).
Styczeń 2021
