msm.jur.pl
Od podzielników do metrów kwadratowych
...............
Więcej
Eksmisja jest jednym z najbardziej drastycznych sposobów usunięcia lokatora z zajmowanego przez niego bez tytułu prawnego mieszkania. Do eksmisji dochodzi najczęściej, gdy wygasa tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego, a były członek Spółdzielni czy też najemca nie chce się wyprowadzić z zajmowanego mieszkania. Zazwyczaj przyczyną eksmisji są duże zaległości w opłatach za użytkowanie lokalu mieszkalnego, sięgające niekiedy nawet kilka lat, czasem różnego rodzaju uciążliwe zachowania lokatorów, jak na przykład naruszanie zasad regulaminu porządku domowego w sposób trwały i uciążliwy, używanie lokalu w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem lub stosowanie przemocy w rodzinie.
Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz zmianie kodeksu cywilnego przewiduje, że eksmisja niektórych lokatorów dopuszczalna jest tylko i wyłącznie gdy zostanie im zapewniony lokal socjalny. Pomieszczenie takie musi nadawać się do zamieszkania, a powierzchnia pokoi nie może być mniejsza niż 5 mkw. W przypadku jednoosobowego gospodarstwa powierzchnia ta wynosi 10 mkw. Lokal socjalny może mieć obniżony standard. O orzeczeniu eksmisji, a tym samym o obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego decyduje sąd w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego. Prawo do takiego lokalu sąd bada z urzędu, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu oraz sytuację materialną i rodzinną eksmitowango. Oznacza to, że za każdym razem, kiedy sąd zajmuje się sprawą eksmisyjną, ustala on, czy pozwanemu przysługuje takie uprawnienie, czy nie. Jeżeli dojdzie do przekonania, że lokal socjalny należy się eksmitowanemu, zamieszcza o tym stosowną informację w wyroku. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie.
Pomimo licznych zasądzonych wyroków, liczba dłużników nie maleje. A to za sprawą przepisów, które zabraniają eksmitować "na bruk" i nakazują w pierwszej kolejności zagwarantować eksmitowanemu lokal zastępczy. Ostatnio jednak zarządcy budynków w tym Spółdzielnie zastanawiają się nad nową bronią przeciwko nieuczciwym lokatorom. Chodzi o eksmisję dłużnika i dokwaterowanie go do innego dłużnika. Z punktu widzenia ustawy - wszystko jest w porządku. Ci, którzy mają sądowy wyrok eksmisji stracili prawo do swojego mieszkania. Przepisy zaś mówią, że eksmitowanej osobie należy zapewnić co najmniej pięć metrów kwadratowych na osobę, wodę, wspólną łazienkę i ubikację. Pozwala to na kwaterunek w niewielkich mieszkaniach nawet kilku dłużników. Pod względem moralnym jest to dosyć dwuznaczne - jednak trudno znaleźć inne wyjście z tej patowej sytuacji, skoro miasto nie wywiązuje się ze swojego zadania i nie zapewnia lokali socjalnych i zastępczych.
Dłużnicy, których stać na płacenie czynszu, a mimo wszystko tego nie robią, powinni zweryfikować swoje stanowisko. Zarządcy budynku nie żartują. Kilka miesięcy temu w Jastrzębiu Zdroju doszło do pierwszego dokwaterowania jednego dłużnika do bagatelizującego płacenie czynszu młodego małżeństwa. Nie pomogły odwołania w sądzie.
Przepisy o ochronie praw lokatorów przewidują również możliwość eksmisji trudnych i uciążliwych lokatorów. Jeżeli lokator wykracza w sposób rażący przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, to każdy lokator, a także właściciel innego lokalu mieszkalnego w tym budynku, może wytoczyć przeciwko niemu powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i o nakazanie eksmisji. Przepis ten dotyczy lokatorów zakłócających porządek domowy przez częste i głośne awantury, libacje alkoholowe, niszczących mienie czy wulgarnie zachowujących się w stosunku do sąsiadów. Należy jednak pamiętać, że argumentem za eksmisją uciążliwego lokatora nie może być zachowanie o charakterze jednostkowym czy incydentalnym. Z ustawy wynika jasno, że lokator musi zakłócać porządek w sposób rażący lub uporczywy.
Powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji może również wytoczyć współlokator małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego mieszkania pod warunkiem, że ten swoim rażąco nagannym zachowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Chodzi przede wszystkim o nierzadkie przypadki przemocy w rodzinie na przykład bicie, ubliżanie, znęcanie się psychicznie i fizycznie nad rodziną. Należy pamiętać, że sąd decyduje o eksmisji takiej osoby, może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego.
Czerwiec 2006
